walczymy

Walczymy z piotrkowym niejedzeniem - robimy od kilku dni zgodnie z zaleceniem lekarskim bilans płynów i kalorii. Jak dotąd nie jest najgorzej, ale pochłania to sporo naszego czasu i energii. Czasem trzecia potrawa dopiero jest na tyle "trafiona", że ją zje. Zwykle jednak odmawia jedzenia po paru kęsach i trzeba zrobić przerwę i znów spróbować. Ma też zmienne nastroje. Czasem jest marudny, buntowniczy i płaczliwy (ciężko go wtedy uspokoić), a czasem humor dopisuje. Na zdjęciu poniżej odpoczywa po tańcu w "koralach" mamy (skakał po łóżku krzycząc "Jezu - ufam Tobie!"  - oglądaliśmy przez internet transmisję ostatniego modlitewnego wieczoru rekolekcji naszej wspólnoty).

 Piotrkowi ciągle z nosa leci - dajemy więc wapno, choć może dawać efekt zaparcia (ale bierze na nie leki codziennie i jest ok). Bogumił już nie gorączkuje, ale ciągle brzydko pokasłuje i też apetytu nie ma. Próbne nocowanie u Cioci skończyło się o 1.00 w nocy płaczem i wołaniem "mama!". Patunia przywiozła go nam więc z powrotem i maminy cyc dopiero ukoił szloch. Cóż - pierwsze koty za płoty ;)

Wygląda, że ja przejąłem w tej sztafecie choróbsko, bo od wczoraj smarkam straszliwie i głowa pęka. Jutro po wczesnym obiedzie ruszamy po raz pierwszy we dwóch - taki jest plan. Trochę mam tremę przed tą męską wyprawą :) Ale ufam, że damy radę. Prosimy o modlitwę. Jedziemy zdobyć rycerski hełm :)

W czwartek czeka nas "krótka" chemia i koło 16.00 ruszamy w drogę powrotną. Zastanawiam się, jak uniknąć stania w korku (tydzień temu z Międzylesia do Janek jechaliśmy 1,5 godziny). Warszawiacy Drodzy, podpowiedzcie: wymyśliłem, że pojadę Puławską przez Ursynów, Mysiadło i Piaseczno :) Dobry pomysł? Wtedy w okolicach Nadarzyna dojechałbym do drogi nr 8. Czy może wpakuję się w jeszcze większe korki?